سيدالساجدين عليه السلام چون ناله پدر بزرگوار خود را شنيد از خيمه بيرون آمد و حال آن كه عليل، رنجور و مريض بود و طاقت برداشتن سلاح حرب و شمشير را نداشت.

ام كلثوم عليهاالسلام در پشت سرش ندا مي كرد: اي نور ديده! به كجا مي روي؟ برگرد.

حضرت فرمود:

«يا عمتاه! ذريني اقاتل بين يدي ابن رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم»؛

اي عمه! بگذار بروم و در برابر فرزند پيغمبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم جهاد كنم.

سيدالشهداء عليه السلام به خواهر خود فرمود:

او را بگير و مگذار به ميدان رود كه دنيا از نسل آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم خالي نماند. [1] ..