پس از او، عثمان بن اميرالمؤمنين عليه السلام كه با حضرت عباس از يك مادر بودند برخاست - حضرت امير عليه السلام او را عثمان نام نهاده بود، كه همنام عثمان بن مظعون، از اكابر زهاد و صحابه ي پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم باشد كه با آن حضرت بسيار مأنوس بود - او در آن وقت بيست و يك سال از عمرش گذشته بود.

وي به خدمت برادر بزرگوار خود آمد و اجازه ي حرب خواست، بعد از اجازه، رو به سوي ميدان شد و رجزي چند خواند.

خولي بن يزيد اصبحي تيري بر چله ي كمان گذاشت و به سوي آن شاهزاده ي عالي مقدار انداخت، از قضا آن تير بر جبين مبارك او آمده، از اسب درافتاد، چون بر زمين افتاد، سر از بدن شريفش جدا كرد. [1] .