علماي اعلام و ناقلان ائمه ي انام، مثل شيخ مفيد رحمه الله، سيد جليل الشأن ابن طاووس رحمه الله، محمد بن ابي طالب موسوي رحمه الله و ديگران اين واقعه ي محنت انجام را با الفاظ مختلفه و معاني متقاربه روايت كرده اند، به نهجي كه حاصل كلام چنين است:

بعد از آن كه اصحاب سعادت انتساب آن جناب، لباس شهادت پوشيدند و به غير از اقربا، خويشان و اولاد آن يگانه ي عالم ايجاد، كسي نماند و نوبت شهادت به اقرباي آن حضرت رسيد، ايشان عازم شهادت شدند.

آنان پنج طايفه، عبارت از: اولاد عقيل، اولاد جعفر، اولاد اميرالمؤمنين عليه السلام، اولاد حسن زكي مجتبي عليه السلام اولاد امام حسين عليهم السلام بودند. آنان چون فرصت را تنگ ديدند به دور يكديگر جمع شده و يكديگر را وداع كردند و از مصيبت و فراق يكديگر از ديده اشك حسرت ريختند و عازم جان بازي شدند.