و به روايت محمد بن ابي طالب موسوي:

جواني بود كه پدرش در معركه شهيد شده بود، مادرش به نزد وي آمد و گفت:

«يا بني! اخرج و قاتل بين يدي ابن رسول الله»؛


اي فرزندم! برخيز و قدم در راه وفا نه و در برابر فرزند پيغمبر جهاد كن كه وقت دريافتن سعادت است.

آن جوان برخاسته و عازم ميدان شد، جناب امام حسين عليه السلام فرمود:

اي جوان! پدرت كشته شد، شايد مادرت به ميدان رفتن تو راضي نباشد.

عرض كرد: مادرم مرا به جهاد امر نموده و او مرا به خدمت تو فرستاده است.

بعد از رخصت به ميدان آمد و مي گفت:



أميري حسين و نعم الأمير

سرور فؤاد البشير النذير



علي و فاطمة والداه

فهل تعلمون له من نظير؟



له طلعة مثل شمس الضحي

له لمعة [1] مثل بدر المنير



امير من حسين عليه السلام است و نيكو اميري است. او سرور قلب احمد مختار است.

او فرزند فاطمه و علي كرار عليهماالسلام است، پس آيا او را نظير و مانندي مي باشد؟

روي انورش مثل خورشيد تابان و همانند ماه درخشان است.

آنگاه شروع به مقاتله كرد، جنگ نمود تا كشته شد، دشمنان سرش را بريده و به ميان لشكر سيدالشهداء عليه السلام انداختند، مادرش سر پسرش را برداشت و گفت:

«أحسنت يا بني! يا سرور قلبي! و يا قرة عيني!»؛

مرحبا! نيكو جان فشاني كردي اي نور ديده ام! و اي سرور سينه ام.

پس آن سر را به سوي يكي از ظالمان انداخت و او را كشت. آنگاه عمود خيمه را گرفت و رو به ميدان نهاد و مي گفت:



أنا عجوز سيدي ضعيفة

خاوية بالية نحيفة



أضربكم بضربة عنيفة

دون بني فاطمة الشريفة



من پيرزني هستم ضعيف و نحيف و از كار مانده؛

و ليكن اي گروه كفار! شما را با ضربت هاي عنيف، در ياري فرزند فاطمه عليهاالسلام مي زنم.

آنگاه حمله كرد و دو مرد را به جهنم فرستاد، پس حضرت امر فرمود كه برگردد و او را دعا كردند. [2] .

محمد بن ابي طالب مي گويد:


اصحاب امام حسين عليه السلام يكي پس از ديگري نزد آن امام مي آمدند و مي گفتند:

السلام عليك يابن رسول الله.

آن حضرت در جواب مي فرمود:

برو كه ما هم پشت سر تو مي رسيم، و اين آيه را مي خواند:

(فمنهم من قضي نحبه و منهم ينتظر). [3] [4] .