بدان كه در نصرت دين خدا و تأييد شريعت غرا، اصحاب و انصار آن حضرت نيز شريك بودند؛ زيرا كه ايشان نيز دست از مال، جان، فرزند و عيال خودشان برداشتند و در نصرت فرزند پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم جان فشاني كردند و در برابر شمشيرها و نيزه هاي دشمنان رو بر نگردانيدند.

چنانچه قطب راوندي رحمه الله به سند معتبر از حضرت باقر عليه السلام روايت كرده كه حضرتش فرمود:

جناب سيدالشهداء عليه السلام پيش از آن كه كشته شود به اصحاب خود


فرمودند: رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم به من فرمودند:

يا بني! انك ستساق الي العراق...؛

اي فرزندم! به زودي تو را به سوي عراق سوق خواهند داد، و آن سرزميني است كه پيغمبران و اوصياي پيغمبران در آن مبتلا شده اند.

و انك ستشهد بها و يستشهد معك جماعة من أصحابك لا يجدون ألم مس الحديد؛

به راستي كه به زودي تو در آن سرزمين شهيد مي شوي و با تو گروهي از اصحاب تو كه الم زخم شمشير و نيزه را نمي يابند و حرارت تير و نيزه را نمي فهمند، كشته خواهد شد.

آنگاه اين آيه را خواند كه: (قلنا يا نار كوني بردا و سلاما علي ابراهيم). [1] .

همچنان كه آتش بر ابراهيم عليه السلام سرد و سلامت گرديد آتش حرب نيز بر تو و اصحاب تو سرد و سلامت خواهد گرديد.

آن حضرت فرمود: بشارت باشد بر شما، به خدا قسم! اگر آنها ما را مي كشند، پس ما بر محضر پيغمبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم وارد مي شويم. [2] .

آري، والله! جان فشاني نمودند و در نصرت فرزند پيغمبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم كوتاهي نكردند و دست از زن و فرزند برداشتند و با اين كه ايشان را امان مي دادند، بلكه به آنان مال و جاه مي دادند خودشان را در درياي بلا انداختند و خود را در ميان هزار هزار تير، و شمشير افكندند و با اين كه مي دانستند كه بجز كشته شدن چيزي نيست، دست از ياري او برنداشتند.