حكايت و قصص در اين باب بسيار است، لكن واضح تر از همه، حكايت اشخاصي است كه به جهت رياست و بزرگي و يا به طمع درهم و دينار، دنيا را


بر آخرت اختيار و به حرب سيد ابرار و جگرگوشه ي احمد مختار صلي الله عليه و آله و سلم بيرون رفتند كه - بحمدالله - هيچ يك به مراد خود نرسيده و در همين دنيا به سزاي خود رسيده به پست ترين دركات نار وارد گرديده و به شديدترين عذاب ها مبتلا شدند.

شيخ صدوق - عليه الرحمه - در «عيون اخبار الرضا عليه السلام» به سه سند از حضرت امام رضا عليه السلام روايت كرده كه آن حضرت از اجداد خود، از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم روايت كرده كه فرمودند:

«كشنده ي حسين عليه السلام در تابوتي از آتش است كه نصف عذاب جميع دنيا را به او وارد مي كنند و دست ها و پاهايش را به زنجيرهاي آتش درآورده و او را سرنگون به جهنم مي اندازند و در قعر جهنم فرومي رود.

«و له ريح يتعوذ أهل النار الي ربهم من شدة نتنه»؛

و او را بوي گندي مي باشد كه اهل آتش، از شدت عفونت آن به خدا پناه مي برند.

جميع كساني كه او را ياري كرده اند در قتل آن حضرت مخلد خواهند بود و دردناك ترين عذابها، به ايشان خواهد رسيد، هر چند پوست هاي ايشان بسوزد، پوست نو بر ايشان برويد تا عذاب را بچشند و ساعتي عذاب ايشان سست نمي شود». [1] .

همچنين شيخ صدوق رحمته الله به سند خود از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم روايت كرده كه حضرتش فرمود:

بعد از فوت هارون، موسي عليه السلام استغاثه كرد:

«يارب! ان أخي هارون مات فاغفر له؛»

خداوندا! برادرم هارون از دنيا رفته او را بيامرز.

به سوي او وحي آمد:


«يا موسي! لو سألتني في الأولين والاخرين لأجبتك مما خلا قاتل الحسين بن علي [بن أبي طالب]، فاني أنتقم له من قاتله»؛

اي موسي! اگر درباره ي اولين و آخرين شفاعت كني، شفاعتت رد نمي شود به غير از قاتل حسين بن علي [بن ابي طالب] عليه السلام كه البته از او انتقام خواهم كشيد. [2] .

و نيز شيخ صدوق رحمه الله در كتاب «ثواب الأعمال» روايت كرده كه حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم فرمود:

«ان في النار منزلة لم يكن يستحقها ما أحد من النار الا بقتل الحسين بن علي عليهماالسلام و يحيي بن زكريا»؛

در جهنم منزلي است كه كسي به هيچ گناهي آن را مستحق نمي شود مگر به كشتن حسين بن علي عليهماالسلام و يحيي بن زكريا. [3] .

در حديث ديگري فرمود:

«... يخرج عليهم شرار امتي، لو أن أحدهم شفع له من في السماوات والأرضين ما شفعوا فيه [و هم المخلدون في النار...]» [4] .

اشرار امت من بر ايشان خروج مي كنند و اگر جميع آسمان ها و زمين ها بخواهند يكي از ايشان را شفاعت نمايند شفاعت ايشان قبول نخواهد گرديد و ايشان مخلد در آتش خواهند بود.

بلي، كم كاري نكردند و اندك معصيتي را مرتبك نشدند. دل اهل آسمان و زمين را سوختند، چشم اهل عالم را گريان نمودند، پيغمبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم را مصيبت زده نمودند و دل علي مرتضي عليه السلام را به درد آوردند.

پيش ازآن كه اين عمل شنيع را مرتكب شوند دل ها را كباب كردند و بعد از آن كه مرتكب شدند، اركان دين پيغمبر خدا صلي الله عليه وآله وسلم را خراب كردند.