از آنجا بار سفر بسته و به «ثعلبيه» رسيدند، هوا گرم و قريب به ظهر بود كه حضرت سر مبارك را بر محل گذارده و بخواب رفت، چون بيدار شد فرمود: در خواب ديدم كه هاتفي مي گويد:


«أنتم تسرعون والمنايا تسرع بكم الي الجنة»؛

شما در طي منازل سرعت مي كنيد و مرگ در عقب شما به سرعت مي آيد، تا شما را به دار السرور جنت برساند.

فرزند آن حضرت، علي اكبر عليه السلام گفت:

«يا أبة! أفلسنا علي الحق»؛

پدر جان! آيا ما بر حق نيستيم و در راه حق سلوك نمي كنيم؟

حضرت فرمود: بلي، به خدا قسم! به خدايي كه بازگشت همه به سوي اوست [ما بر حق هستيم].

عرض كرد: [پدر جان!]

«فاذا لا نبالي بالموت»؛

پس، از مرگ باك نداشته و خوفي از زوال دنياي دون نداريم. [1] .

آري، شما را از مرگ باكي نبود و به خلوت انس و به عشرت خانه ي قدس مي شتافتيد، اما داغي بر دل دوستان خود گذارديد كه هرگز برطرف نمي گردد.



لا أري حزنكم ينسي و لا

رزئكم يسلي و ان طال المدي



مصيبت و اندوه شما هرگز فراموش نمي شود، و دل هاي شيعيان از بليه ي شما هرگز تسلي نمي يابد، گر چه زمان طول بكشد.



قد مضي الدهر و يمضي بعدكم

لا الجوي باخ و لا الدمع رقي



به تحقيق كه روزگاري گذشت و بعد از اين نيز روزگارها بگذرد و دل ها از غم شما آرام نگيرد و اشك ديده ها باز نايستد.



لو رسول الله يحيي بعدكم

قعد اليوم عليكم للعزا



اگر رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم بعد از شما زنده مي شد، امروز در مجلس عزاي شما مي نشست.