حضرت تشريف بردند و به منزلي كه آن را «تنعيم» مي گفتند، رسيدند و از آنجا كوچ كردند و به «ذات العرق» تشريف بردند. در آنجا بشر بن غالب را ديدند كه از عراق مي آيد، پرسيد: از اهل عراق چه خبر داري؟

گفت: دل هاي آنها با توست و شمشيرهايشان با بني اميه.

فرمودند: راست مي گويي،«ان الله يفعل ما يشاء و يحكم ما يريد». [1] .