پس آن حضرت امر فرمود تا كجاوه ها را بر شتران بسته و از مكه ي معظمه بيرون رفتند و در و ديوار مكه و سنگ و كلوخ آن، از فراق آن جان جهانيان مي گريستند و سكان حرم و حفاظ بيت الله از فراق آن نور ديده ي عالميان مي خروشيدند و اركان بيت و معالم آن، از مفارقت آن ماه مكه و حرم مي ناليدند.



لقد دمعت عيون البيت حزنا

لفقد مني قلوب العارفينا



به جهت كوچ كردن آن حضرت كه آرزوي دل عارفان بود، از چشم هاي خانه ي الهي اشك حسرت جاري گرديد.



و طافت طائفون طواف ثكلي

و قد لبسوا سواد ملهفينا



ساكنان بيت الله الحرام و مجاوران ركن و مقام، در فراق آن امام انام سياه پوش گرديدند و مانند زنان عزادار اشكبار به دور آن امام والا مقام - كه حرم اعظم الهي بود - مي گرديدند.



و كانت تلبياتهم رثاء

لسبط كان خير الناسكينا



آنان به جاي تلبيه، ندبه و نوحه در فراق [سبط بهترين عبادت كنندگان] مي كردند.



قد اعتمروا بنوح في قمام

حزين يقطر الحجر المتينا



آنان، عمره ي حزن و اندوه را بجاي آوردند و دل حجرالاسود را از اين غصه آب نمودند.



فقدنا اليوم ريحانا و روحا

و مرجانا و زيتونا و تينا



گويا مي گفتند كه: روح و ريحان و باطن زيتون و تين و مرجان را گم كرده ايم.



فقدناهاهنا قصرا مشيدا

و بيت العز و البلد الأمينا



فقدنا هاهنا كهف الأيامي

و سور المحتمين و طور سينا