چون اين مطلب را دانستي، بدان كه خدا را حرم حقيقي و معنوي است كه به منزله ي روح آن حرم ظاهري و به مثابه ي لب اين ظاهر است. اين حرم را نيز كعبه و مسجدي، صيد و كبوتري، درختي و لقطه اي است و احترام آن بيشتر، حرمت آن عظيم تر، كشتن صيد آن قبيح تر، كندن درخت آن و شكستن شاخ آن شنيع تر، و اخذ لقطه ي آن فضيع تر است.

آن حرم معظم، محمد بن عبدالله صلي الله عليه و آله و سلم و اهل بيت اوست كه خداوند اين حرم، بلكه جميع عالم را به طفيل وجود آنان آفريد و جميع ذرات كائنات را امر به تعظيم او و آل او نمود و هر كس و هر چيزي كه به مرتبه اي رسيد به واسطه ي ايشان رسيد و هر زميني كه اول تعظيم ايشان و اقرار به بزرگي ايشان نمود، آب و علفش شيرين شد و اگر قبول ولايت ايشان ننمود، آب و علف آن شور و تلخ گشت.

همچنان كه از اميرالمؤمنين عليه السلام روايت شده كه حضرتش فرمود:

خداوند ولايت مرا بر زمين ها عرضه نمود. پس هر بقعه اي كه اقرار به ولايت و امامت من نمود «جعلها الله طيبة [مباركة] زكية»؛ «خداوند آن را نيكو و پاكيزه گردانيد»، و گياه و ثمر آن را شيرين و آب آن را زلال گردانيد، و هر زميني كه امامت و ولايت مرا انكار نمود، آن را


شوره زار و گياه آن را تلخ و ثمره ي آن را خار و حنظل گردانيد. [1] .

در حديث ديگري آمده:

نخستين زميني كه ولايت ما را قبول كرد مدينه بود، خدا آن را حرم پيغمبر گردانيد و محل قبر آن سرور شد و بعد از آن، كوفه بود، خدا آن را برگزيد و حرم علي بن ابي طالب عليهماالسلام و محل قبر آن حضرت گردانيد. [2] .

آن حرم را كعبه اي است كه شاه اوليا است، چنانچه تشبيه كرده اند.

و آن حرم را صيدي چند است كه حسين و حسين عليهماالسلام و ذريه ي طيبه ي ايشان عليهم السلام هستند و كبوتراني چند است كه آن، ذريه ي عليه ايشان هستند، و نبات و شجري است كه آن، مخصوصان از شيعيان هستند و لقطه اي چند از اموال است كه حقوق ايشان باشد.

و خداوند امر به محافظت و تعظيم ايشان فرموده، چنانچه آيه ي شريفه ي:

(قل لا أسألكم عليه أجرا الا المودة في القربي)؛ [3] .

بر آن ناطق، و پيغمبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم هميشه به محافظت آنان وصيت فرموده است.