پس از آن، گروهي از جنيان به خدمت آن مظلوم آمده، عرض كردند: اي آقاي ما! ما شيعيان و ياوران توايم، هر امري كه داري بفرما، اگر امر كني همه ي دشمنان تو را هلاك كنيم و تو در جاي خود باشي، هر آينه خواهيم كرد.

امام حسين عليه السلام فرمود:


خداوند شما را جزاي خير دهد، آيا كتاب خدا را كه بر جدم نازل شده، نخوانده ايد كه مي فرمايد:

(أينما تكونوا يدرككم الموت و لو كنتم في بروج مشيد). [1] .

[هر كجا كه باشيد مرگ شما را درمي يابد، گرچه در برج هاي محكم و استواري ساكن شويد.]

و در جاي ديگر مي فرمايد:

(لبرز الذين كتب عليهم القتل الي مضاجعهم). [2] .

[هر آينه آنان كه «در لوح محفوظ» كشته شدنشان نوشته شده، به طرف قتلگاه خود بيرون آمدند].

اگر من بر جاي خود بمانم اين خلق دور از رحمت خدا، با چه چيزي امتحان شوند؟ و چه كسي در محل قبر من دفن خواهد گرديد؟ و حال آن كه خداوند در روز دحوالارض آن را از براي من اختيار فرموده و آن مكان را محل دلنشين شيعيان من قرار داده كه دل هاي ايشان به آن مايل شده و آن محل امان مي باشد.

ولي روز شنبه، كه روز عاشورا است به نزد من بياييد كه در آخر آن روز، پس از آن كه برادران و خويشان مرا شهيد كرده اند، شهيد خواهم شد و سر مرا به نيزه مي زنند و مي گردانند و به سوي يزيد مي برند.

ايشان عرض كردند: يابن رسول الله! اگر نه اين بود كه اطاعت تو واجب است هر آينه دشمنان تو را پيش از آن كه به تو برسند، مي كشتيم.

فرمود: به خدا قسم! قدرت ما بيش از شماست، و لكن بايد حجت خدا بر خلق تمام شود. [3] .