مرثيه هاي رباب
ابن جوزي نقل مي كند كه گفته اند:
رباب، دختر امرء القيس همسر امام حسين عليه السلام سر مطهر را گرفت و بر دامان خود نهاد و آن را بوسيد و اين شعر را خواند:
واي حسين! هرگز حسين را فراموش نخواهم كرد كه نيزه ي دشمنان او را هدف قرار داد. او را در كربلا كشته وانهادند. خدا هرگز دو جانب كربلا را سيراب نسازد. [1] .
شبلخي از قول هشام بن كلبي نقل مي كند:
رباب از زنان نيك و برتر بود. پس از شهادت حسين عليه السلام از او خواستگاري كردند. گفت: بعد از رسول خدا صلي الله عليه و اله و سلم پدرشوهري ديگري نخواهم گرفت. چون حسين عليه السلام شهيد شد با ابياتي براي او مرثيه گفت كه از جمله ي آنها چنين است:
آن كه نور روشني بخش بود، در كربلا كشته افتاده و دفن نشده است.
فرزند پيامبر! خدا جزاي نيكت دهد و از خسارت در ميزان دورت سازد.
برايم پشتوانه و تكيه گاه استواري بودي و با ما با عاطفه و دين برخورد مي كردي.
اكنون يتيمان و فقيران و بيچارگان، كه را دارند كه به او پناه برند؟
به خدا هرگز در پي شوهر نخواهم بود تا آنكه زير خاك بروم. [2] .
پاورقي
[1] تذکرة الخواص، ص 233.
[2] نور الابصار، ص 174.