نيز گويد:

آنگاه امام حسين عليه السلام مركب و كاغذي طلبيد و اين وصيتنامه را براي برادرش محمد حنفيه نگاشت:


بسم الله الرحمن الرحيم. اين، وصيت حسين بن علي به برادرش محمد حنفيه است: حسين گواهي مي دهد كه جز خداي يكتا و بي شريك، معبودي نيست. محمد، بنده و فرستاده ي اوست، حق را از سوي حق آورده است. بهشت و دوزخ حق است، قيامت بي شك خواهد آمد و خداوند، خفتگان در گورها را برمي انگيزد. من هرگز از روي هوس و طغيان و فسادانگيزي و ستم، خروج نكردم، بلكه براي طلب اصلاح در امت جدم خروج كردم. مي خواهم امر به معروف و نهي از منكر كنم و به سيره و روش جدم و پدرم علي بن ابي طالب حركت كنم. هر كس با پذيرش حق، مرا بپذيرد، خداوند به حق سزاوارتر است و هر كس بر من رد كند، صبر مي كنم تا خداوند ميان من و قوم من به حق داوري كند كه او بهترين داوران است.اين وصيت من به توست. برادرم! توفيقم جز از خدا نيست. بر او توكل كردم و به سوي او بازمي گردم.

گويد: حسين عليه السلام نامه را پيچيد و به آن مهر زد و به برادرش محمد حنفيه سپرد. سپس از او خداحافظي كرد. [1] .