[جلاد خون آشام اموي پس از روشنگري هاي دليرانه و هوشمندانه ي كاروان اسيران و پديدار شدن جرقه هاي بيداري و اعتراض در ميان مردم، راه مسجد را در پيش گرفت تا با گرد آوردن ساده دلان بر فراز منبر برود و ضمن گشودن عقده ي حقارت خويش، هم پيروزي پندراي و رسواي دولت بيداد پيشه ي اموي را به رخ مردم كشد و هم با دجالگري و عوام بازي و ارعاب و تهديد و نشان دادن چنگال و دندان، راه بيداري مردم را مسدود سازد.]

آري، او با اين نقشه ي ابليسي بر منبر رفت و پس از ستايش خدا چنين گفت:

«الحمدلله الذي اظهر الحق و اهله، و نصر أميرالمؤمنين و حزبه، و قتل الكذاب ابن الكذاب و شيعته!»

ستايش از آن خداوندي است كه حق را پيروز و نمايان ساخت و اميرمؤمنان، يزيد و پيروان و سپاه او را ياري فرمود؛ و دروغگوي فرزند دروغ پرداز و پيروان شورشگر او را كشت!!