در اين شرايط بود كه نامه ي شرربار ديگري از دژخيم خشونت كيش و خودكامه ي اموي به «عمر سعد» رسيد.

در آن نامه «عبيد» فرمانده سپاه خويش را به شتاب گرفتن در آتش افروزي و درگيري با پيشواي آزادي تشويق نموده، و آن عنصر حقير و فرومايه را از هر گونه منطق و مسالمت پذيري و مهلت و مدارا هشدار داده بود!

فرمانده سپاه اموي پس از خواندن نامه ي اميرش، به سپاه خود آماده باش داد، و از پي آن، سپاهيان ظلمت سوار بر مركب ها شدند، و بسان مور و ملخ به سوي خيمه ها حسين عليه السلام و ياران و خاندانش يورش بردند.