هنگامي كه پيشواي آزادي براي حركت به عراق آماده شد، در برابر انبوهي از مردم به پا خاست چنين فرمود:

«الحمدلله، و ما شاء الله، و لا قوة الا بالله، و صلي الله علي رسوله و سلم.

خط الموت علي ولد آدم مخط القلادة علي جيد الفتاة، و ما أولهني الي اسلافي اشتياق يعقوب الي يوسف، و خير لي مصرع انا لا قيه،

كأني باوصالي تقطعها عسلان الفلوات، بين النواويس و كربلا، فيملان مني اكراشا جوفا، و أجربة سغبا لا محيص عن يوم خط بالقلم.

رضي الله رضانا أهل البيت، نصبر علي بلائه، و يوفينا اجر الصابرين، لن تشد عن رسول الله صلي الله عليه و اله و سلم لحمته، و هي مجموعة له في حظيرة القدس تقربهم عينه، و ينجزبهم وعده.

من كان باذلا فينا مهجته و موطنا علي لقاء الله نفسه فليرحل معنا فانني راحل مصبحا، ان


شاء الله.»

ستايش از آن خداست و آنچه خداي يكتا بخواهد، همان خواهد شد و نيرويي جز به خواست و اراده ي او نيست؛ و درود و سلام خدا بر پيام آورش باد.

هان اي همراهان و دوستان! مرگ و هجرت از اين سراي فناپذير به سراي ماندگار براي فرزندان انسان مقرر شده، و بسان گردنبندي زيباست كه بر گردن دختران جوان زيبا و آراسته جلوه مي كند.

راستي كه مرا به ديدار نياكانم شور و شوقي وصف ناپذير بر سر است؛ درست همان شور و اشتياقي كه يعقوب به ديدار يوسف داشت؛ و براي من شهادتگاهي برگزيده شده است، كه سرانجام در آنجا فرود آمده، و آن را ديدار مي كنم، و در آنجا سر بر بستر شهادت مي گذارم.

تو گويي من هم اكنون پاره پاره هاي پيكر خويش را مي نگرم كه درندگان و گرگان دشت «نواويس» [1] و «كربلا» از پيكرم جدا ساخته و شكم هاي گرسنه و انبان هاي تهي و خشكيده ي خود را آكنده مي سازند.

من بر اين باورم كه هر آنچه و هر رويدادي براي آن روز با قلم تدبير و تقدير حكيمانه نوشته شده است، ناگزير تحقق خواهد يافت؛ و از آن گريز و گريزگاهي نيست.

خشنودي خداي پر مهر و فرزانه، خواست و خشنودي ما خاندان وحي و رسالت است؛ و بر آنچه او خشنود گردد، ما نيز خشنودي خواهيم شد. ما بر آزمون و امتحان او شكيبايي مي ورزيم و او پاداش شكوهمند شكيبايان را به ما ارزاني مي دارد. ياران راه! ما بر اين عقيده ايم كه ميان پيامبر خدا و پاره هاي پيكر او - كه فرزندانش باشند - هرگز جدايي نخواهد افتاد؛ بلكه همگي آنان در بهشت پرطراوت و زيباي خدا در كنار هم گرد خواهند آمد؛ چرا كه آنان مايه ي روشني چشم پيامبر هستند و وعده و نويد او نيز در مورد جهان گستر شدن دين و آيين خدا و پيامبرش به وسيله ي


آنان تحقق خواهد يافت.

هان به هوش باشيد! كه هر كدام از شما آماده است تا در راه آرمان بلند ما قطره قطره ي خون قلب خويش را نثار كند، و جان را در راه شهادت و ديدار خدا فدا نمايد، بر اوست كه بار سفر بندد و همراهي ما را برگزيند؛ چرا كه من به خواست خدا و در پرتو مهر و لطف او بامداد فردا حركت خواهم كرد.