نماينده ي رژيم اموي در عراق كه در برابر منطق روشنگر و قانع كننده ي سفير آزادي و آزادگي خود را درمانده و رسوا يافت، بسان همه ي پليدان روزگار زبان به ناسزاگويي و ياوه سرايي و سخنان زشت تر و ظالمانه تر گشود؛ و با زبان غير بهداشتي و آلوده و خشونت بار خويش به مقام والاي علي، حسن و حسين - كه درود خدا و همه ي آزادي خواهان بر آنان باد - ناسزاها باف و نارواها پرداخت.

و «مسلم» با كرامت و بزرگمنشي در پاسخ لجن پراكني او با شهامت تحسين برانيگزي فرمود:

«انت و ابوك احق بالشتم، فاقض ما أنت قاض يا عدو الله.»

هان اي دشمن خدا و مردم آزادمنش! تو و پدرت به دشنام سزاوارتريد، پس هر چه مي خواهي حكم كن و انجام ده.