اينان نخستين گروه از مخاطبان «ابن مسعود نهشلي» بودند كه با شنيدن سخنان شجاعانه و هوشمندانه ي او به پا خاستند و در پاسخ او گفتند:

هان اي ابا خالد! ما بسان تيرهاي شكافنده ي تركش تو و سواران رزم آور عشيره و قبيله ي تو هستيم. اطمينان داشته باش كه اگر به وسيله ي ما تيري بيفكني و كسي را هدف قرار دهي، به هدف خويش خواهي زد و آن را از پا در خواهي آورد! و اگر به وسيله ي ما به پيكاري برخيزي، شاهد پيروزي را در آغوش خواهي كشيد و سرافراز خواهي شد!

به خداي سوگند! لحظه اي به همراه ما، خويشتن را به خطر نخواهي افكند جز اين كه ما نيز به همراهت خود را به درياي خطر خواهيم زد، و به مشكل بغرنجي برنخواهي خورد، جز اين كه ما نيز با آن برخورد خواهيم كرد.

ما در ميدان كارزار، تو را با شمشيرهاي آخته ي خويش با همه ي وجود ياري خواهيم كرد و با ذره ذره ي جسم و كالبدتمان تو را حافظ و نگهبان بوده و از خطرات و موج گرفتاريها حراست خواهيم نمود، بنابراين، اگر مي خواهي حسين عليه السلام را ياري كني، بپا خيز!

«ننصرك باسيافينا و نقيك بأبداننا، اذا شئت فافعل.»