هان اي خدا!

اي پناه بي پناهان!

اي دادرس درماندگان!

اي دادخواه ستمديدگان!

ما از اين رويداد فاجعه باري كه براي هميشه دل ها را خراشيد و جريحه دار ساخت، به تو پناه مي بريم!

ما از اين سوگ سهمگين كه هماره جگرها را سوزاند به تو پناه مي بريم!

ما از اين مصيبت و درد گراني كه قلب ها را به درد مي آورد و فرياد دل ها را به آسمان مي رساند به تو پناه مي بريم!

ما از اين رخداد غمباري كه كانون پروا، و اركان ايمان را فرو پاشيد، به تو پناه مي بريم!

ما از باران تيرهاي زهرآگين استبداد كه بر سينه ي هدايت نشست، و خون پاك رسالت را بر روي ريگ هاي تفتيده ي نينوا ريخت به تو پناه مي بريم!

ما از دست هاي بيدادي كه از آستين مدعيان رسواي دين و دفتر براي به اسارت بردن خاندان آزادي و آزادگي بيرون آمد به تو پناه مي بريم!

ما از سياست رسوايي كه سرهاي سران و سرداران راستين تاريخ را سرافكنده و بر زانوي غم نشساند، بهتو پناه مي بريم!

ما از فته اي كه جان هاي پاك برترين خاندان بشر را از پيكرهايشان برگرفت به تو


پناه مي بريم!

ما، از فاجعه ي دهشتناكي كه فرشته ي وحي را به ماتم نشاند، و بر پروردگار بزرگ و پرشكوه گران آمد، به خود او پناه مي بريم!