مصعب بن زبير روزي عبدالله بن عمر را ملاقات كرد و بر او سلام كرد، او روي از مصعب برگرداند.

مصعب گفت: من فرزند برادرت مصعب هستم.

عبدالله گفت: آري تو همان كسي كه در يك روز هفت هزار نفر از اهل قبله و مسلمانها را كشتي، هر چه مي تواني عيش كن.

مصعب گفت: اين گروه كه من آنان را كشتم مسلمان نبودند بلكه كفار و فاجر بودند.

عبدالله او را گفت: سوگند بخدا اگر تو به تعداد اين مقتولين از گوسفنداني كه از مال پدرت به تو ارث رسيده بود كشته بودي، اين كار تو اسراف بود [1] .