پس بعد از بيرون رفتن ابراهيم بن اشتر، مخالفان مختار شورش كردند و در ميدانها گردآمدند، هر رئيس در يك منطقه با افراد تحت سيطره اش گرد آمد.

مختار چون از شورش آن جماعت آگاه شد كسي را به نزد ابراهيم بن اشتر فرستاد و از او خواست كه با سرعت هر چه تمامتر بازگردد، آنگاه كسي را نزد شورشيان فرستاد و به آنان گفت: چه مي خواهيد؟ هر چه مي خواهيد انجام مي دهم.

آنان در پاسخ گفتند: ما مي خواهيم كه تو از امارت كوفه كناره گيري كني چه آنكه تو مدعي هستي كه تو را ابن حنفيه فرستاده است در حالي كه او تو را نفرستاده است.

مختار گفت: شما از جانب خود هيئتي را به مدينه نزد محمد بن حنفيه بفرستيد و من هم هيئتي را مي فرستم، آنگاه مهلت دهيد تا آن هيئت بازگردد و مطلب براي شما روشن گردد.

مختار با اينكار مي خواست آنها را قانع كند، تا اينكه ابراهيم بن اشتر به كوفه بازگشته و دفع آنان را بنمايد. پس مختار به يارانش دستور داد از حمله خودداري كنند و اهل دهانه ي كوچه ها را بسته بودند و نمي گذاشتند به مختار و ياران مختار آب برسد مگر مقدار كمي، و آن هم در هنگامي كه آنها غافل بودند [1] .