پس مختار آهنگ كشندگان حسين عليه السلام و كساني كه در اين امر متابعت و اعانت


نموده بودند كرد، و هر كس را كه بر او دست پيدا كرد به قتل رسانيد، و بعضي فرار كرده و كوفه را ترك نمودند [1] .

علت اين اقدام مختار اين بود كه مروان بن حكم چون بر شام استيلا يافت، دو سپاه را آماده كرد: يكي را به فرماندهي حبيش بن دلجة به حجاز فرستاد تا با عبدالله بن زبير بجنگند، و ديگري را به فرماندهي عبيدالله بن زياد بسوي عراق روانه نمود، و قبلا آنچه بين لشكر شام و توابين در عين الورده واقع شد بيان كرديم.

مروان به ابن زياد دستور داده بود كه چون كوفه را تصرف كرد، تا سه روز غارت نموده و مال و جان مردم آن بر اهل شام مباح نمايد، ولي عبيدالله بن زياد نزديك به يك سال در بلاد جزيره ماند و مشغول درگيري بود با قيس عيلان و زفر بن حارث كه هر دو از طرف عبدالله بن زبير بودند، از اين رو ابن زياد در اين يك سال نتوانست كه به عراق برود.