ابراهيم بن اشتر قصر دارالاماره را - كه عبدالله بن مطيع در آن مستقر بود - از طرف بازار و مسجد كوفه محاصره كرد، و اين محاصره سه روز طول كشيد.

در اين مدت ابراهيم بن اشتر و يزيد بن انس و احمر بن شميط قصر را در محاصره داشتند، و چون محاصره به طول انجاميد عبدالله بن مطيع بزرگان كوفه را كه با او در قصر بودند گفت: مصلحت در چيست و چه بايد كرد؟


شبث بن ربعي گفت: اين جماعت كه در قصر با تو هستند نمي توانند براي تو كاري كنند و حتي براي خودشان نيز نمي توانند اقدامي نمايند، بدون جهت خود را به كشتن مده بلكه براي خود و ما از اين شخص - يعني مختار - امان بگير [1] .

عبدالله بن مطيع گفت: خوش ندارم امان بخواهم در حالي كه تمام حجاز و بصره تحت سيطره ي اميرالمومنين عبدالله بن زبير است.

شبث گفت: پس مي تواني مخفيانه از قصر خارج شوي و به خانه ي كسي كه اطمينان داري رفته سپس از آنجا به حجاز نزد ابن زبير بازگردي.

اين پيشنهاد را پذيرفت. چون شب فرارسيد از قصر دارالاماره مخفيانه بيرون آمد و به خانه ي ابوموسي اشعري رفته و در آنجا مخفي شد [2] .