ابراهيم، خزيمة بن نصر را بر سواران گماشت و خود با سپاه پياده حركت مي نمود و با يارانش به جلو رفت تا با راشد بن اياس رو به رو گشتند كه با چهار هزار نفر بود، ابراهيم به سپاهيانش گفت: كثرت جمعيت دشمن، شما را سست نكند، سوگند بخدا چه بسا يك مرد دلاور به از ده نفر است، و خدا با صابرين است.

پس جنگ شديدي بين ياران ابراهيم و سپاه راشد رخ داد، و در آن هنگام خزيمه بر راشد بن اياس حمله كرد و او را به قتل رسايند و فرياد برآورد كه: بخداي كعبه راشد را كشتم.

چون راشد كشته شد، ياران او متفرق شدند، پس ابراهيم و خزيمه با ساير سپاه به آن طرف كه مختار در آنجا مستقر بود حركت كرده و كسي را زودتر از خود فرستادند تا بشارت قتل راشد را به مختار ابلاغ كند.

مختار چون از قتل راشد آگاه شد تكبير گفت و يارانش نيز تكبير گفتند و روحيه ي ياران او قوي گشت، بر عكس سپاهيان ابن مطيع كه خبر قتل راشد آنها را سست و ضعيف نمود [1] .