بيش از بيست هزار نفر مختار را اجابت كردند كه تشكيل شده بودند از اكثر آل همدان و ابناء عجم كه در كوفه ساكن بودند و آنها را حمراء مي گفتند از جهت سرخي صورت آنان. چون اين اخبار به گوش عبدالله بن مطيع رسيد فرمان داد مختار را


احضار كنند [1] .

ابن مطيع دو نفر به نام زائدة بن قدامه و حسين بن عبدالله برسمي را نزد مختار فرستاد و به او گفتند: امير را اجابت نما.

چون مختار عازم بر رفتن گرديد، زائده اين آيه را خواند (و اذ يمكر بك الذين كفروا ليثبتوك او يقتلوك او يخرجوك) [2] (كنايه از اينكه با تو خدعه كرده و قصد دستگيري تو را دارند)، مختار لباس از تن بدر كرد و قطيفه بر خود گرفت و شروع به لرزيدن نمود و گفت: من حال مساعدي ندارم، بسوي امير بازگشته و او را از بيماريم مطلع سازيد.

آن دو بازگشته و عبدالله بن مطيع را از حال مختار آگاه ساختند، ابن مطيع او را رها كرد و از تصميم خود صرف نظر كرد.