عبيدالله بن زياد پس از بازگشت از لشكرگاه نخيله به قصر اماره سر مقدس امام عليه السلام را در برابر خود نهاد كه ناگهان از در و ديوار قصر خون جوشيد، و شعله هاي آتش در


قسمتهائي از قصر پديدار شد و بسوي تخت عبيدالله زبانه مي كشيد، عبيدالله بي اراده از جا برخاست و پا به فرار گذاشت تا به يكي از اطاقهاي قصر پناه برد. در اين هنگام سر مقدس امام عليه السلام به سخن آمد بگونه اي كه عبيدالله و برخي از كساني كه در آنجا حضور داشتند، شنيدند كه فرمود: «بسوي كجا فرار مي كني، اگر آتش در اين دنيا به تو نرسد در قيامت جايگاه تو در آتش خواهد بود» و پس از آن آتش خاموش شد و سر مقدس از تكلم بازايستاد؛ و اين رخداد عجيب و شگفت چنان دهشتي در ناظران صحنه ايجاد كرد كه قبلا نظير آن مشاهده نشده بود [1] .