ابن اعثم كوفي نقل مي كند كه: عمر بن سعد، خاندان پيامبر خدا صلي الله عليه وآله وسلم را بر شتران برهنه و عريان سوار كرد و مانند اسيران به كوفه آورد، چون بدان شهر رسيدند، عبيدالله دستور داد تا سر مبارك امام حسين عليه السلام را بيرون برند و با اسيران به كوفه درآورند! پس آن سر مبارك را بر نيزه زدند و سرهاي ديگر را نيز، و پيشاپيش آنها سر مبارك امام را حركت مي دادند تا وارد شهر كوفه شدند. آنگاه آن سرهاي پاك را در كوچه و بازار گردانيدند!

عاصم از زر [1] روايت نموده است كه: اولين سري كه در اسلام بر نيزه حركت داده

شد سر حسين بن علي عليه السلام بود و هرگز آن تعداد زن و مرد گريان تا آن روز ديده نشده بود!

جزري گويد: اولين سري كه در اسلام بر چوب حمل شد، به قولي سر حسين بود ولي قول صحيح آن است كه اولين سري كه بر ني زدند، سر عمرو بن حمق خزاعي است [2] [3] .

[1] عاصم بن ابي‏ النجود قاري معروف است از قراء سبعه که قرائت او را بر ديگر قراءات ترجيح داده‏اند و رسم قرآنهاي امروزي بر طبق قرائت اوست و او شاگرد زربن حبيش- به تشديد راء و ضم زاء آنگونه که مرحوم شعراني در حاشيه‏ي ترجمه‏ي نفس المهموم تصريح کرده و يا به کسر زاء که در استيعاب آمده است- و زر بن حبيش از اجلاء تابعين و از کبار اصحاب عبدالله بن مسعود و مردي عالم به قرآن بوده و از اميرالمؤمنين عليه‏ السلام قرآن را فراگرفته و در سال 83 در سن 120 سالگي از دنيا رفته. (ترجمه‏ي نفس المهموم 293؛ الاستيعاب 563 /2).

[2] عمرو بن حمق از اصحاب رسول خداست که بعد از صلح حديبيه به خدمت پيامبر آمده است و احاديثي را از رسول خدا حفظ کرده است. صاحب استيعاب مي‏گويد: در شام مسکن گزيد و سپس به کوفه منتقل شد و گروهي همانند جبير بن نفير و رفاعة بن شداد و ديگران از او نقل حديث کرده‏اند و او از شيعيان علي عليه‏ السلام (بلکه به نقل مفيد در اختصاص از اصفياء اصحاب علي است که در جمل و صفين و نهروان در رکاب آن حضرت بوده است) و او حجر بن عدي را در مبارزه با امويان ياري کرد سپس به موصل رفت، معاويه او را تعقيب کرده و در غاري نزديک موصل او را بقتل رسانيدند و سر او را بر نيزه زدند. (الاستيعاب 1173 /3).

[3] نفس المهموم 402.