امام عليه السلام ايستاد تا لحظه اي استراحت نمايد در حالي كه در اثر مبارزه و شدت گرما توانش كم شده بود، ناگاه سنگي بر پيشاني مباركش اصابت كرد، پس لباس خود را گرفت كه خون را از صورتش پاك نمايد تيري سه شعبه آهنين و مسموم بر سينه ي مباركش- و بر اساس بعضي از روايات- بر قلب مبارك حضرتش نشست.

امام حسين عليه السلام فرمود «بسم الله و بالله و علي ملة رسول الله» و سر بسوي آسمان


برداشت و گفت: خدايا! تو مي داني اينان كسي را مي كشند كه روي زمين فرزند پيامبري جز او نيست؛ سپس تير را گرفته از پشت بيرون آورد و خون همانند ناودان جاري شد، آنگاه دستش را زير آن زخم گرفته، چون از خون لبريز شد به آسمان پاشيد و از آن خون قطره اي بازنگشت باز دست مباركش را از خون پر كرده و بر صورت و محاسنش ماليد و فرمود: همين گونه باشم تا جدم رسول خدا را ملاقات كنم و بگويم: اي رسول خدا! مرا اين گروه كشتند [1] .