عمر بن سعد نزديك به ياران امام شد و ذويد [1] را صدا كرد و گفت: پرچم را نزديك آر، او پرچم را نزديك آورد، پس عمر بن سعد تير را بر كمان نهاد و بسوي ياران امام انداخت و گفت: گواه باشيد كه من اول كسي بودم كه بسوي آنان تير انداختم!! سپس ديگران نيز تير بر كمان نهاده و اصحاب امام را نشانه رفتند [2] ، كه بعد از اين اقدام، كسي از ياران امام حسين عليه السلام نماند كه از آن تيرها به او اصابت نكرده


باشد و همين امر باعث شد تا پنجاه تن از ياران امام حسين عليه السلام به شهادت برسند [3] .

پس امام عليه السلام به يارانش فرمود: اين تيرها فرستادگان اين جماعت است! بپاخيزيد و بشتابيد بسوي مرگي كه از آن چاره اي نيست، خداي شما را بيامرزد.

پس اصحاب آن حضرت قسمتي از روز را پيكار كردند تا آنكه گروه ديگري از ياران امام شهيد شدند [4] .