به هنگام سحر، امام حسين عليه السلام به خوابي سبك فرورفت و چون بيدار شد فرمود: ياران من! مي دانيد هم اكنون در خواب چه ديدم؟

اصحاب گفتند: يابن رسول الله چه ديدي؟

فومود: سگاني را ديدم كه به من حمله مي كردند تا مرا پاره پاره كنند، و در ميان آنها سگي دو رنگ را ديدم كه نسبت به من از ديگر سگان وحشي تر و خون آشام تر بود! گمان مي كنم آن كه مرا خواهد كشت مردي باشد ابرص! و در دنباله ي اين خواب، جدم


رسول خدا صلي الله عليه و اله و سلم را ديدم كه تعدادي از اصحابش همراه او بودند و به من فرمود: فرزندم! تو شهيد آل محمدي و اهل آسمانها و كروبيان عالم بالا از مژده ي آمدنت شادي مي كنند و امشب بهنگام افطار [1] نزد من خواهي بود، شتاب كن و كار را به تأخير مينداز! اين فرشته اي است كه از آسمان فرود آمده است تا خون تو را گرفته و در شيشه ي سبز رنگي قرار دهد.

ياران من! اين خواب گوياي آن است كه اجل نزديك و بي ترديد هنگام رحيل و كوچ از اين جهان فاني فرارسيده است [2] .