دختر سيزده ساله ي مسلم بن عقيل در كنار دختران حسين عليه السلام زندگي مي كرد و شب و روز با ايشان مصاحبت داشت، و چون امام حسين خبر شهادت مسلم را شنيد، به سراپرده خويش رفت و دختر مسلم را صدا كرد و با او ملاطفت و مهرباني بسيار ورزيد، آن دختر عرض كرد: يابن رسول الله! با من همانند بي پدران و يتيمان رفتار


مي كني! مگر پدرم شهيد شده است؟!

امام عليه السلام گريست و فرمود: اندوهگين مباش، اگر مسلم نيست من پدر تو خواهم بود؛ و خواهرم، مادر تو؛ و دخترانم، خواهران تو؛ و پسرانم در حكم برادران تو.

دختر مسلم فرياد برآورد و گريست، پسران مسلم نيز گريستند، و اهل بيت در اين مصيبت با آنها همراهي كردند و به سوگواري پرداختند، و امام حسين عليه السلام از شهادت مسلم بشدت آزرده خاطر گشت [1] .