چون هاني بن عروه بيمار گشت و عبيدالله بن زياد براي عيادت به نزد او آمد، عمارة بن عبدالسلولي به هاني گفت: يكي از اهداف، از ميان برداشتن اين عامل سرسپرده ي حكومت اموي است و خداي بزرگ اينك اين فرصت را در اختيار ما گذارده است كه اين قرباني را كه با پاي خود به قربانگاه آمده است از ميان برداريم و ضربه اي كاري بر پيكره ي حكومتي يزيد وارد كنيم.

هاني كه پايبند اصول اخلاقي بود، در پاسخ او گفت: دوست ندارم كه او در خانه ي من به قتل برسد چرا كه ميهمان من است.

ابن زياد كه جهت عيادت هاني آمده بود بدون آنكه كوچكترين آسيبي ببيند، آن خانه را ترك گفت.

چند روزي از اين ماجرا نگذشته بود كه شريك بن اعور نيز بيمار شد و او هم در خانه ي هاني بن عروه بسر مي برد و مي برد و مورد احترام عبيدالله بن زياد وديگر امراي حكومتي بود، عبيدالله پيكي را به نزد شريك گسيل داشت تا به او بگويد كه امشب به عيادت او خواهد آمد، شريك كه ديد فرصت مناسبي براي از بين بردن عبيدالله بن زياد پيدا كرده است به مسلم بن عقيل گفت كه: ابن زياد امشب به عيادت من خواهد آمد، وقتي وارد خانه شد و در كنار بستر من نشست او را غافلگير كرده و از ميان بردار و زمام


دارالاماره را در دست بگير مطمئن باش كسي در اين امر با تو مخالفت نخواهد كرد و من هنگامي كه بهبود يافتم به بصره خواهم رفت و مردم بصره را با تو همراه خواهم كرد [1]