يزيد نامه اي براي عبيدالله نوشت كه در آن آمده بود: افرادي كه روزي مورد ستايش قرار مي گيرند، روز ديگر به ننگ و نفرين دچار مي شوند، و چيزهاي ناپسند به صورت مطلوب و دل پسند درمي آيند [1] .

و تو در مقام و منزلتي قرار داري كه شايسته ي آني! به قول شاعر عرب: «تو بالا رفتي و از ابرها پيشي گرفتي و بر فراز آنها مقام كردي، كه براي تو جز مسند خورشيد جايگاهي نيست» [2] .



و در اين نامه به او فرمان داد كه در عزيمت به كوفه شتاب كند.مسلم بن عقيل را پس از دستگيري، كشته ويا تبعيد نمايد. [3] .