روزي كه امام عليه السلام وارد مكه شد مصادف بود با شب جمعه سوم ماه شعبان و اين آيه را تلاوت مي كرد (و لما توجه تلقاء مدين قال عسي ربي ان يهديني سواء السبيل» [1] .

امام عليه السلام در مكه اقامت گزيد و مردم به خدمت آن حضرت مي رسيدند و كساني كه براي عمره در مكه بسر مي بردند نيز به خدمت امام شرفيات مي شدند، و عبدالله بن زبير هم كه در جوار كعبه اقامت گزيده و سرگرم نماز و طواف بود! هر روز و يا دو روز يك بار به زيارت آن حضرت نائل مي آمد و در اضطراب بسر مي برد زيرا او بخوبي مي دانست كه اهل حجاز مادامي كه امام حسين عليه السلام در مكه باشد، با او بيعت نخواهند كرد زيرا امام عليه السلام داراي موقعيت خاص اجتماعي بود و مردم بيشتر از او اطاعت مي كردند [2] .

و هدف از تظاهر عبدالله بن زبير به عبادت، به دام انداختن افراد بود، و حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام درباره ي او فرموده بود كه: «به نام دين دام مي گستراند تا دنيا را بدست


آورد» [3] و بدون ترديد عبدالله بن زبير در مبارزه با حكومت اموي هدفش الهي نبود بلكه درانديشه ي بدست آوردن قدرت و زمامداري بسر مي برد، و اين حقيقت را عبدالله بن عمر نيز هنگامي روشن كرد كه همسرش اصرار داشت تا با عبدالله بن زبير بيعت كند و براي او از تقوي و طاعت ابن زبير سخن مي گفت، و او در پاسخ همسرش گفت: آيا مركبهايي را كه معاويه در جريان حج بر آنها سوار بود مشاهده نكردي؟ من بر اين باورم كه ابن زبير هدفي جز دستيابي به آن شكوه و جلال ندارد و عبادت و طاعت خدا را در اين مسير بكار گرفته است [4] .