عبدالله بن مطيع [1] امام را در بين راه ملاقات كرد و عرض كرد: جانم به فداي تو


باد! عزم كجا داري؟

امام عليه السلام فرمود: در حال حاضر قصد رفتن به مكه را دارم و از خداي متعال طلب خير مي كنم.

عبدالله بن مطيع عرض كرد: به فدايت گردم، از خداي براي شما طلب خير مي كنم، مبادا از مكه بسوي كوفه حركت كني زيرا كوفه همان شهر بد خاطره اي است كه پدرت را در آنجا كشتند و برادرت امام حسن محتبي عليه السلام را در چنگ دشمن رها كردند و خود نيز با او از در نيرنگ درآمدند و او را زخم كاري زدند كه نزديك بود او نيز كشته شود. در حرم و خانه ي خدا بمان زيرا تو بزرگ نژاد عربي و از مردم حجاز كسي نيست كه با تو در رتبه و مقام برابر باشد، در آنجا بمان تا مردم از اطراف به گرد تو جمع گردند، بخدا سوگند كه بعد از تو ما را به زنجير بردگي كشند [2] .