خبر حركت امام عليه السلام و عزيمت از مدينه به مكه بر زنان هاشمي گران آمد و براي نوحه كردن اجتماع نمودند، امام حسين عليه السلام نزد آنان رفت و آنها را امر به سكوت كرد و فرمود: شما را بخدا سوگند كه لب به نوحه و زاري باز مكنيد كه نافرماني خدا و پيامبرش را در پي دارد.

گفتند: چگونه گريه نكنيم و فرياد نزنيم در حالي كه امروز در نظر ما همانند روزي است كه رسول خدا رحلت كرده بود و لحظاتي را تداعي مي كند كه علي و فاطمه و حسن عليهم السلام ما را تنها گذارند، اي محبوب پاكان! خدا ما را به فداي تو گرداند.

و نوشته اند كه: يكي از عمه هاي امام عليه السلام براي او بازگو كرد كه: شنيدم هاتفي مي گفت:



و ان قتيل الطف من آل هاشم

اذل رقابا من قريش فذلت [1] .



امام عليه السلام او را امر به صبر و شكيبايي كرد و به او فرمود كه: اين تقدير حتمي خداوند


است و مسلما بوقوع خواهد پيوست [2] .