گردهمايي در مكه
سليم بن قيس نقل مي كند كه: يك سال قبل از مرگ معاويه، حسين بن علي عليه السلام بهمراه عبدالله بن عباس و عبدالله بن جعفر براي شركت در مراسم حج به مكه آمدند، امام حسين عليه السلام در اين سفر افراد بني هاشم چه مرد و چه زن و تمام ياران خود را به مجلسي دعوت كرد و از آنان خواست تا اصحاب رسول خدا كه به نيكنامي شهره اند را در آنجا حاضر كنند. در اين فراخواني امت اسلامي، بيش از هفتصد مرد در زير يك چادر در «مني» اجتماع كردند كه اكثر آنها از تابعين [1] بودند و نزديك دويست نفر آنها از صحابه ي [2] پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله وسلم. پس امام حسين عليه السلام ايستاد و خطبه ي رسائي خواند و پس از حمد و ثناي الهي فرمود:
«اين مرد سركش- يعني معاويه- در حق ما و شيعيان ما كارهايي انجام داده است كه شما از آنها اطلاع داريد و من اينجا مي خواهم از شما پرسشي كنم كه اگر درست
باشد تصديق كنيد و اگر نادرست، تكذيب كنيد. گفتارم را بشنويد و بنويسيد و پس از مراجعت از سفر حج، آن را در اختيار افراد مورد اعتماد خود قرار دهيد و آنها را به ياري كردن ما و دفاع كردن ما و دفاع از حريم حق دعوت كنيد زيرا بيم آن دارم كه احكام اسلامي بدست فراموشي سپرده شود، و خداوند عنايتش را با نور هدايت كامل مي كند هر چند براي كافران ناخوشانيد باشد.»
سپس آياتي را كه درباره ي اهل بيت پيامبر نازل شده بود و همچنين گفتار رسول خدا را درباره ي پدر و برادرش و خود و اهل بيتش براي حاضران بازگو كرد، و مواردي كه امام حسين عليه السلام در اين خطبه عنوان كرد مورد تصديق حاضران قرار گرفت، و بعد ادامه داد:
«شما را بخدا سوگند مي دهم كه آنچه را از من شنيديد و تصديق كرديد به افراد با ايمان و مورد اطمينان بازگو كنيد» [3] .
پاورقي
[1] «تابعين» به کساني اطلاق ميشود که پيامبر را درک نکرده ولي اصحاب آن حضرت را ديدهاند.
[2] صحابي از نظر جمهور اهل حديث به کسي گفته ميشود که پيامبر را ديده و اسلام آورده است، و بعضي گفتهاند از پيامبر روايت هم کرده باشد. (سفينة البحار- صحب).
[3] کتاب سليم بن قيس 206.