ألثامن: أن لا يعين الظلمة قال الله تعالي «و لا تركنوا الي الذين ظلموا فتمسكم النار»

و في الخبر عن رسول الله صلي الله عليه و آله. قال: اذا كان يوم القيامة نادي مناد أين الظلمة؟ و أعوانهم؟ و من لاق لهم دواتا و ربط لهم كيسا أو مد لهم مدة قلم فاحشروهم معهم و في وصية أميرالمؤمنين عليه السلام لكميل يا كميل! اياك و التطرق الي أبواب الظالمين و لا تخالط بهم الي قال يا كميل اذا اضطررت الي حضورهم فداوم واجهر بتعظيم الله تعالي لتسمعهم فانهم يهابوك و تكفي شرهم و قال علي بن الحسين عليه السلام في كتابه للزهري بعد أن حذره عن اعانة الظلمة علي ظلمهم أو ليس بدعائه اياك حين دعاك جعلوك قطبا أداروا بك رحي مظالمهم و جسرا يعبرون عليك الي بلاياهم و سلما الي ضلالتهم داعيا الي غيهم سالكا سبيلهم يدخلون بك الشك علي العلماء و يقتادون بك قلوب الجهال اليهم فلم يبلغ أخص وزرائهم و لا أقوي أعوانهم الا دون ما بلغت من اصلاح فسادهم و اختلاف الخاصة و العامة اليهم فما أقل ما أعطوك في قدر ما أخذوا منك، و ما أيسر ما عمروا لك في كنف ما خربوا عليك، فانظر لنفسك فانه لا ينظر لها غيرك و حاسبها حساب وجل مسول

عدم معاونت بر ظالم و ستمگر

از نصايح مفيد و لازم ديگر يكي هم آن است كه هرگز ياور و كمك ستمگران و ظالمان قرار نگيرد خداوند متعال مي فرمايد «هرگز به كساني كه ظلم و ستم روا داشته اند ركون و اعتماد نداشته باشيد مبادا مورد اصابت آتش جهنم قرار گيريد» در حديثي از پيامبر خدا (ص) آمده است: «هنگامي كه روز رستاخيز بر پا شد ندا دهنده اي فرياد مي زد ظالمان و ستمگران كجايند؟ و اعوان و انصار آنان كجايند؟ و كساني كه به دوات آنان ليق (پنبه اي كه در درون ظرف مركب قرار مي دهند) آماده ساخته يا كيسه ي آنان را دوخته يا مداد آنان را تراشيده اند پس همه ي آنان را با ستمگران محشور بداريد». و در وصيت امام علي (ع) به كميل آمده است اي كميل! مبادا مبادا به ابواب ظالمان و ستمگران رفت و آمد داشته باشي و مبادا با آنان مخالطه و معاشرت نمائي تا اين كه فرمود: اي كميل! اگر مضطر و ناچار شدي كه به حضور آنان برسي ذكر و ياد خدا را مداومت داشته باش و به او توكل نما و به خداوند متعال از شرور آنان استعاذه و پناه بجوي و از آنان اعراض نما و از ته دل كارهاي آنان را انكار نما و تعظيم خداوند متعال را پيش آنان آشكار نما تا به آنان بشنواني چون آنان با ديد هيبت به تو مي نگرند و همين امر نگهدارنده از شر آنان مي باشد...»

امام علي بن الحسين (ع) در نامه اي كه به زهري نگاشته است پس از آن كه او را از اعانت و كمك به ستمگران بر حذر داشته است يادآورد شده است مبادا تو پل و وسيله ي فراهم ساختن حوائج آنان گردي و تو را وسيله ي مظالم خود قرار دهند و تو نردبان صعود به اهداف و مقاصد آنان گردي و عامل دعوت به ضلالت و گمراهي آنان شوي به وسيله ي تو شك و ترديدي در حق علماء وارد سازند و دلهاي جهال و نادانان را به وسيله تو به سوي خود جلب كنند به حدي كه وزراي مخصوص و قوي ترين اعوان انصار آنان كارهائي را كه تو انجام داده اي انجام ندهند در مقابل به اندازه اي از تو گرفته اند كمترين چيزي را كه امكان داشت به تو بدهند تو ناظر نفس خود باش چون نفس تو غير از تو ناظر ديگري ندارد و از آن حساب بكش حساب فردي كه خود مسئول حسابرسي از حساب و كتاب مي باشد.