چون عباس عليه السلام فراواني كشتگان بني هاشم را ديد به برادران خود عبدالله، عثمان و جعفر گفت: پسران مادرم! پيش رويد تا ببينم كه همه آنچه را در راه خدا بايسته است به جاي آورده ايد و در راه خدا و پيامبر صلي الله عليه و آله دريغ نداشته ايد.

آنگاه رو به عبداللّه كه از عثمان و جعفر بزرگتر بود كرد و گفت: برادرم تو پيش رو تا تو را كشته ببينم و بر اين نيز از خداوند اجر گيرم.

عبدالله پيش رفت و جنگي سزامند كرد، پس با هاني بن ثبيت درگير شد و به ضربت

شمشير او به شهادت رسيد. عبدالله در اين هنگام بيست و پنج سال داشت.

سپس جعفربن علي عليه السلام پيش تاخت و او نيز به دست هاني بن ثبيت به شهادت

رسيد. در روايت ديگري است كه خولي به سوي جعفر تير افكند و او به اين تير ستم شهيد شد.

سپس عثمان بن علي كه از همه خردسال تر بود و تنها بيست و يك سال داشت و او نيز به تير خولي بر زمين افتاد و آنگاه مردي از بني ايام به او حمله كرد و سرش از تن بريد.