پس از اكبر، نخستين هاشمي كه آهنگ ميدان كرد عبدالله پسر مسلم بن عقيل بود. او به

ميدان شتافت و در سه حمله نزديك به صد تن از كوفيان را كشت. در اين ميان يكي از سپاهيان ابن سعد تيري به سوي وي افكند. وي دست خود را سپر پيشاني كرد، امّا تير دست و پيشاني اش را به هم دوخت و نتوانست دست را از پيشاني بردارد.

در همين زمان يكي ديگر به نيزه بر او حمله آورد و نيزه خويش به قلب او فرو برد و بدين سان عبدالله بن مسلم نيز به شمار شهيدان پيوست.