در آغاز شب، حسين بن علي عليه السلام اصحاب خود را گرد آورد و با آنان چنين سخن گفت: خداي را سپاس مي گويم و در پيدا و پنهان مي ستايم. خداوندا! تو را سپاس كه ما را به نبوت گرامي داشتي، به ما قرآن آموختي، ما را در دين آگاه ساختي و براي ما چشم و گوش و دل قرار دادي و ما را در سلك مشركان نبردي.

اي ياران، من ياراني وفادارتر، نيكوتر، پايبندتر از شما سراغ ندارم. خداوند همه شما را پاداش دهد.

بدانيد فردا روز رويارويي ما با آنان است. اينك من به شما اجازه داده ام و بيعت خويش را از شما برداشته ام. اكنون شب است و تاريكي همه جا را فراگرفته است. بر مركب سياهي شب سوار شويد و هر يك دست يكي از كسان مرا بگيريد و پراكنده شويد و مرا با اين مهاجمان واگذاريد، كه آنان تنها در پي منند و اگر به من دست يابند ديگران را وامي گذارند.