ابن عبدالله بن موسي بن عبدالله بن حسن بن حسن

كه او را جعفريان در جنگي كه ميان آنها و علويان اتفاق افتاد در مضيق به قتل رساندند.

179، 180، و علي، و احمد: فرزندان ادريس بن محمد بن جعفر بن ابراهيم جعفري.

181، 182. و احمر و صالح: پسران محمد بن جعفر بن ابراهيم.

183 و 184. و محمد و عبدالله: پسران داود بن موسي بن عبدالله بن حسن.

185. و محمد بن جعفر: ابن حسن بن موسي بن جعفر.

186. و علي بن محمد: ابن زيد بن حسين بن عيسي بن زيد بن علي.

187. و صالح بن موسي: ابن عبدالله بن موسي.

كه همگي آنها در جنگي كه ميان ادريس بن عبدالله، و داود بن موسي حسني اتفاق افتاد به قتل رسيدند.

188. ابراهيم بن عبدالله بن داود بن محمد بن جعفر بن ابراهيم.

189. و فرزندي از داود بن محمد بن ابراهيم بن محمد بن علي بن عبدالله ابن جعفر.

و محمد بن حسن بن جعفر بن موسي بن جعفر، هشت تن از جعفريان را در جايي يافت و همه آنها را كشت.

190. و در همان ايام حسين بن حسين بن محمد بن سليمان بن داود بن حسن ابن حسن بن حسن در مدينه به قتل رسيد.

191 و 192. و فرزندان محمد بن يوسف، ابوالقاسم: احمد بن ابراهيم ابن اسماعيل بن حسن بن زيد بن حسن بن علي و فرزندانش محمد را به قتل رساندند.

193. و نيز: ابراهيم بن محمد بن هارون بن محمد بن قاسم بن حسن بن زيد (كه به دست آنها به قتل رسيد.)

و از جمله آنكه جعفريان افراد زير را در راه يمن به قتل رساندند:

194. محمد بن يحيي بن محمد بن علي بن جعفر بن محمد بن علي بن الحسين.

195. و احمد (بن علي) بن عبدالله بن موسي بن حسن بن علي بن جعفر بن محمد بن علي بن الحسين.

196. محمد بن جعفر بن حسن بن موسي بن جعفر

197. محمد بن ابراهيم بن يحيي بن عبدالله بن موسي بن عبدالله بن حسن.

198. محمد بن جعفر بن محمد ابراهيم حسني.

و افراد زير در همين فتنه به قتل رسيدند:

199. احمد بن موسي بن محمد بن سليمان بن داود بن حسن بن حسن.

201. محمد بن احمد بن احمد بن علي حسني.

202. حسن بن جعفر بن حسن بن حسن بن علي - معروف به ابن ابي ارواح.

203. علي بن محمد بن عبدالله فافا جعفري - معروف به ابي شرواط.

204. احمد بن علي بن اسحاق جعفري.

205. مطرف بن داود بن محمد بن جعفر بن ابراهيم جعفري.

206، 207. و لشكريان ابي الساج نيز در سال حج دو تن را به قتل رساندند و آن دو: يكي صالح بن محمد بن جعفر بن ابراهيم و ديگري عباس بن محمد پسرعموي او بود، كه پس از قتل سر هر دو را به كوفه فرستادند.

208 و 209. و در مكه نيز در جنگي كه ميان اهل آن شهر و اسماعيل (بن جعفر بن عيسي) اتفاق افتاد: حسين بن يوسف برادر اسماعيل و نيز جعفر (بن عيسي) بن اسماعيل بن جعفر بن ابراهيم جعفري به قتل رسيدند.

210. و مردم سودان نيز در همان ايام عبدالله بن سليمان بن عبدالله بن حسن ابن حسن را به قتل رساندند.

در مدينه نيز موسي بن محمد بن يوسف بن جعفر بن ابراهيم جعفري به حكومت رسيد، و محمد بن احمد بن محمد اسماعيل بن حسن بن زيد بن حسن - كه عموزاده حسن بن زيدي بود كه در طبرستان قيام كرده بود - بر او حمله كرد و در اين جنگ:

211 و 212. موسي بن محمد و پدرش علي به قتل رسيدند.

213. و نيز برادر همين موسي بن محمد: به نام حسين بن محمد بن يوسف در وادي القربي به قتل رسيد و سببش ‍ هم اين بود كه موسي وي را بدان ناحيه فرستاد. ولي مردم آن سامان بر او شوريده و او را كشتند.

214. و ديگر از كساني كه به قتل رسيد جعفر بن محمد بن ابراهيم جعفري بود كه لشكريان اسماعيل بن يوسف او را به قتل رساندند.

215. و از جمله مقتولين قاسم بن زيد بن حسين (بن حسين) بن عيسي بن زيد بود كه قبيله طي در ذي مروه او را به قتل رساندند.

216. و از آنها: عبدالرحمن بن محمد بن عيسي بن جعفر بن ابراهيم بود كه قبيله بني سليم در خانه اش در غابه [1] وي را به قتل رساندند.

مؤلف گويد: اين بود احوال آن دسته از مقتولين فرزندان ابوطالب كه اخبار آنها به دست ما رسيده، از زمان رسول خدا صلي الله عليه و آله تا زمان جمع آوري و تأليف و فراغت از اين كتاب كه ماه جمادي الاولي سال سيصد و سيزده هجري است.

البته در نواحي يمن و طبرستان جماعت بسياري از فرزندان ابوطالب به سلطنت رسيده و بر آن نواحي مسلط گشته كه اخبار آنها به دست ما نرسيده، به خاطر آنكه ناقل آن اخبار اندك بوده و يا اصلا ناقلي كه آن را براي ما نقل كند وجود نداشته است، و به طور حتم آنها اخبار و سرگذشت هايي داشته اند كه ما بدانها دسترسي نداشتيم، و چنان نيست كه در ميان آنها افرادي باشند كه عليه سلاطين وقت خروج كرده و مانند پدران خود قيامشان به خاطر دفاع از حق باشد، اما به عللي كه ذكر شد اخبار آنها به دست ما نرسيده است.

در خاتمه از درگاه خداي متعالي پاكي و پاكدامني و توفيق اطاعت او را در رفتار و كردار و گفتار خويش خواستاريم، و هو حسبنا و نعيم الوكيل.

پايان

ترجمه اين كتاب نفيس در روز 25 شوال 1390 قمري برابر با 4 دي ماه 1349 شمسي به خامه اين بنده ناچيز در قريه امامزاده قاسم شميران پايان يافت، والحمدلله اولا و آخرا.

و انا العبد: سيد هاشم رسولي محلاتي.