فصل اول: در زيارت قائميه - عجل الله فرجه.

فصل دوم: در شهادت اصحاب جناب ختمي مآب كه در ركاب سيدالشهداء،


شهيد شدند: امر اول: در شهادت حبيب بن مظاهر و فضيلت او و دانستن او علم منايا و بلايا را مانند رشيد هجري و ميثم تمار و مبارزت حبيب. امر دوم: در شهادت جابر بن عروه ي غفاري.

فصل سوم: در شهداء از اصحاب اميرالمؤمنين در روز عاشورا. امر اول: در شهادت مسلم بن عوسجه. امر دوم: در شهادت نافع بن هلال و هلال بن نافع.

فصل چهارم: در شهادت عباد و زهاد و علماء از اصحاب امام حسين: امر اول: در حواريين است و معني آن و حواريين پيغمبر و حواريين اميرالمؤمنين و حواريين امام حسن و حواريين امام حسين. امر دوم: در فضايل اصحاب آن جناب و ديدن اصحاب امام حسين منازل خود را در جنت پيش از شهادت، در عبادت اصحاب شهادت مآب و تنوير كردن امام حسين در شب عاشورا و كيفيت شب عاشورا و مرخص كردن آن حضرت ايشان را و جواب عباس و عبدالله بن مسلم و برادران مسلم و مسلم بن عوسجه و سعيد بن عبدالله و زهير بن قين و مكالمه ي محمد بن بشر حضرمي. امر سوم: در شهادت برير بن خضير همداني. امر چهارم: در شهادت ابي عمرو نهشلي.

فصل پنجم: در شهادت شجاعان از اصحاب امام. امر اول: در شهادت حر بن يزيد رياحي و مرثيه ي حسين براي او. امر دوم: در شهادت عبدالله بن عمير. امر سوم و چهارم: در شهادت عمرو بن خالد ازدي و پسرش عمرو بن خالد. امر پنجم: در شهادت سعد بن حنظله ي تميمي. امر ششم: در شهادت عمير بن عبدالله مذجحي. امر هفتم و هشتم: در شهادت زهير بن قين و سعد بن عبدالله حنفي. امر نهم: در شهادت عبدالرحمن بن عبدالله است. امر دهم: در شهادت عمرو بن فرطه انصاري. امر يازدهم: در شهادت عبدالله بن خالد صايدي. امر دوازدهم: در شهادت حنظلة بن سعد. امر سيزدهم: در شهادت سويد بن عمرو بن ابي المطاع. امر چهاردهم: در شهادت يحيي


بن سليم مازني. امر پانزدهم: در شهادت قرة بن ابي قرة. امر شانزدهم و هفدهم و هيجدهم: در شهادت مالك بن انس مالكي و عمرو بن مطاع جعفي و حجاج بن مسروق. امر نوزدهم: در شهادت ابراهيم بن حصين. و امر بيستم: در شهادت معلي بن معلي. امربيست و يكم و بيست و دوم: در شهادت طرماح بن عدي و معلي بن حنظله. امر بيست و سوم و بيست و چهارم و بيست و پنجم: در شهادت مالك بن داود و جنادة بن حرث و عمرو بن جنادة. امر بيست و ششم: در شهادت عابس بن شيب شاكري. امر بيست و هفتم و بيست و هشتم: در شهادت عبدالله و عبدالرحمن غفاريان. امر بيست و نهم: در شهادت يزيد بن زياد شعشاء. سي ام: در شهادت يزيد بن مهاجر. سي و يكم و سي دوم: در شهادت سيف بن ابي الحرث بن سريع و مالك بن عبدالله سريع.

فصل ششم: در شهادت اهل بيت امام از بني اعمام و برادران و برادرزادگان: امر اول: در وداع اهل بيت با يكديگر. امر دوم: در تعداد اصحاب و اهل بيت به نحو اجمال. امر سوم: در شهادت مسلم بن عقيل و عدم اشتراط عدالت وصي. امر چهارم: در شهادت عبدالله بن مسلم بن عقيل. امر پنجم: در شهادت ضرغام بلا بديل، محمد بن مسلم بن عقيل. امر ششم: در شهادت شهيد قتيل، عبيدالله بن مسلم بن عقيل. امر هفتم: در شهادت شهيد نبيل، جعفر بن عقيل. امر هشتم: در شهادت شهيد جميل، عبدالرحمن بن عقيل. امر نهم: در شهادت شجاع بلا عديل [1] ، عبد الله بن عقيل. امر دهم و يازدهم: در شهادت عبدالله اكبر بن عقيل و محمد بن ابي سعيد بن عقيل. امر دوازدهم: در شهادت شجاع نامدار، محمد بن عبدالله بن جعفر طيار. امر سيزدهم: در شهادت نامدار مشتهر، عون بن عبدالله بن جعفر، امر چهاردهم: در مبارزت عبيدالله بن عبدالله بن جعفر و ترتيب شهادت اهل بيت به نحو اجمال. امر پانزدهم: در شهادت


قاسم بن حسن و رقعه ي امام حسن به قاسم و عروسي. امر شانزدهم: در شهادت احمد بن حسن. امر هيفدهم: در شهادت عبدالله بن حسن و اختلاف در آن و ايراد بر علامه ي مجلسي در بحار. امر هيجدهم: در شهادت ابوبكر بن حسن. امر نوزدهم: در شهادت ابوبكر عبيدالله بن علي. امر بيستم: در شهادت عمير بن علي. امر بيست و يكم: در شهادت عثمان بن علي. امر بيست و دوم: در شهادت جعفر بن علي. امر بيست و سوم: در شهادت عبد الله بن علي. امر بيست و چهارم: در شهادت محمد بن اصغر، پسر اميرالمؤمنين. امر بيست و پنجم: در شهادت عباس و فضايل او. امر خاتمه: در كرامات عباس: امر اول: در قاتل عباس كه رويش سياه بود. امر دوم: در خواب ديدن كسي فاطمه را در زيارت عباس. امر سوم: در قطع خنصر شخصي در حرم عباس. امر چهارم: در سياست كسي كه اهانت به عباس كرده. امر پنجم: در ديدن كسي از زوار كه راه را گم كرده عباس را و قصيده ي مؤلف در مصيبت عباس. امر بيست و ششم: در شهادت علي اكبر و اينكه اقوي، شهادت علي اوسط است و مدايح آن بزرگوار و تعيين تقدم و تأخر شهادت آن بزرگوار و تقدم شهادت علي اصغر بر علي اكبر و مدح معاويه علي اكبر را و انگور دادن امام حسين علي اكبر را و مدح اميرالمؤمنين علي اكبر را.