اولين كسي كه از اهل بيت علي عليه السلام به سوي ميدان آمد عبدالله بن مسلم بن عقيل بن ابي طالب بود، او رجز مي خواند و مي گفت:



اليوم ألقي مسلما و هو أبي

وفيتة بادوا علي دين النبي



ليسوا بقوم عرفوا بالكذب

لكن خيار و كرام النسب



من هاشم السادات أهل الحسب

امروز پدرم مسلم را با جواناني كه خود را فداي دين پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم كردند؛ ملاقات مي كنم.



آنان گروهي معروف به كذب نبودند، بلكه برگزيدگاني از نسل گرامي سادات هاشمي و اهل شرافت بودند.

او بر دشمن حمله كرد و جنگيد تا اين كه در سه حمله؛ نود و هشت نفر از سپاه عمر سعد را به هلاكت رساند [1] .

شيخ مفيد رحمة الله گويد:

در حين جنگ عبدالله؛ عمرو بن صبيح صيداوي تيري به طرف او نشانه رفت، عبدالله دست به پيشاني گرفت تا از اصابت تير جلوگير كند، تير به دست او اصابت كرد و چنان دست او را بر پيشانيش دوخت كه نتوانست دست خود را حركت دهد.


سپس ملعون ديگري با نيزه بر او حمله كرد و نيزه اي بر دل او زد و او را شهيد كرد [2] .

علامه فاضل مجلسي رحمة الله مي نويسد: ابوالفرج گويد: مادر عبدالله بن مسلم؛ رقيه دختر حضرت اميرمؤمنان علي عليه السلام بود.