در مورد مذهب ابومخنف اندكي اختلاف است. از دو راه مي توان به مذهب اين گونه كسان راه يافت:

الف - مطالعه آثار و تأليفات آنان كه معمولا در لابلاي آن تصريح و يا اشاراتي به مذهب مؤلف شده است.

ب - بررسي و ديدگاه و اظهارنظرهاي دانشمندان علم رجال و بويژه پيشينيان، كه معمولا درباره مذهب افراد نيز سخن گفته اند.

راه اول درباره مذهب ابومخنف تقريبا مسدود است؛ چرا كه جز بندهايي از مطالب پراكنده، آثار و تأليفات وي در شكل اصلي آن در دست نيست.

اما راه دوم، ابوالعباس نجاشي از بزرگترين متخصصان دانش رجال شيعه، درباره ي او نوشته است: «ابومخنف لوط بن يحيي بن سعيد بن مخنف بن سالم ازدي غامدي، استاد و چهره ي بزرگ اصحاب اخبار در كوفه بود و آنچه را نقل مي كرد مورد اعتماد و پذيرش بود. او از جعفر بن محمد عليه السلام روايت نقل مي كند. برخي گويند از ابوجعفر (امام باقر عليه السلام) نيز روايت نقل مي كند كه صحيح نيست». [1] .

شيخ طوسي نيز در فهرست مي گويد، «لوط بن يحيي مكني به ابومخنف، كشي گمان كرده وي از اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام و از اصحاب حسن و حسين عليهماالسلام است، ولي صحيح اين است كه پدر وي از اصحاب علي عليه السلام بوده و خود او آن حضرت را ملاقات (و درك) نكرده است». [2] .

همچنين ابن شهر آشوب در معالم العلما از وي ياد كرده است. [3] علامه حلي نيز او را در قسم اول رجال خود، كه ويژه ي ثقات است آورده و گفته: «لوط بن يحيي بن سعيد بن مخنف بن اسلم ازدي غامدي، ابومخنف كه درود خداوند بر او باد، استاد و چهره بزرگ اصحاب اخبار در كوفه بود و بدانچه روايت مي كرد اعتماد مي شد. او از جعفر بن محمد عليه السلام روايت مي كرد...؛ اما پدرش يحيي از اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام بود». [4] .

ابن داود نيز وي را در قسم اول رجال خود، كه ويژه ثقات است، آورده است. [5] تفرشي [6] و اردبيلي [7] و علامه بحرالعلوم [8] نيز از وي ياد كرده اند. مامقاني وي را شيعه دانسته و از تشيع او سخت دفاع كرده است. [9] رجاليان متأخر نيز عموما وي را توثيق كرده اند. علامه شيخ آقا بزرگ تهراني در ذريعه و حاج شيخ عباس قمي در الكني و الالقاب و علامه سيد عبدالحسين شرف الدين در مؤلفو الشيعه في صدر الاسلام و آيةالله سيد حسن صدر در تأسيس الشيعه و آيت الله خويي در معجم رجال الحديث به شيعه بودن وي تصريح كرده اند. [10] .