1 - عبدالله بن حارث نخعي، برادر مالك اشتر و عموي ابراهيم، استاندار ارمنيه (شامل منطقه ي وسيعي از شمال غربي ايران و شمال عراق و جنوب تركيه و قسمتي از آسياي ميانه)؛

2 - محمد بن عمير، استاندار آذربايجان؛ وي از چهره هاي معروف طايفه ي دارم - از قبايل مهم عراق - بود و عبدالملك مروان علت عظمت طايفه ي دارم را وجود شخصيت هايي همچو محمد بن عمير مي دانست.

3 - عبدالرحمن بن سعيد بن قيس، استاندار موصل؛ پدر او از ياران خاص و فرماندهان نظامي اميرمؤمنان عليه السلام و رئيس طايفه ي همدان بود. [1] .


4 - اسحاق بن مسعود، استاندار مدائن و منطقه ي جوخي؛ مردم مدائن عمدتا ايراني بودند و با زبان فارسي سخن مي گفتند و از جانب أميرالمؤمنين عليه السلام سعد بن مسعود ثقفي استاندار آن جا بود كه اين منصب را تا پايان حكومت امام حسن عليه السلام بر عهده داشت.

5 - قدامة بن ابي عيسي نصري، فرماندار بهقباد بالا؛ [2] .

7 - حبيب بن منقذ ثوري، فرماندار بهقباد سفلي؛

8 - سعيد بن حذيفة بن يمان، فرماندار حلوان - از شهرهاي مهم عراق؛ سعيد از سران شيعه و از رهبران نهضت توابين بود و پدرش، حذيفة بن يمان، از اصحاب بزرگوار پيامبر صلي الله عليه و آله بود.

سعيد بيش از هزار مرد جنگ جوي مسلح تحت فرمان دهي داشت و مختار ماهانه هزار درهم براي مخارج آنان، به سعيد مي پرداخت. [3] .