مهمترين راهبرد امام (ع) براي نهضت اصلاح طلبي ديني ، اجراي تمام مراتب امر به معروف و نهي از منكر است .

چنانكه قبلاً نيز اشاره شد، امام (ع) علت اصلي غفلت ، انحراف ، اصول گريزي و اصول ستيزي جامعه را ترك امر به معروف و نهي از منكر، خصوصاً از جانب خواص و در رأس آنها علماء و روشنفكران مي داند و از نظر آن حضرت اجراي همه فرائض الهي بستگي به اجراي امر به معروف و نهي از منكر دارد. چنانكه مي فرمايد:

«... فبدالله بالامر بالمعروف و النهي عن المنكر فريضه منه ، لعلمه بانها اذا اديت و اقيمت ، استقامت الفرائض كلها هينها و ضعيفها، و ذلك ان الامر بالمعروف و النهي عن المنكر، دعاءٌ الي الاسلام مع رد المظالم و مخالفة الظالم ، و قسمة الفي و الغنائم ، واخذ الصدقات و وضعها في حقها...»

يعني : «... خداوند امر به معروف و نهي از منكر را به عنوان وحي از ناحيه خود آغازكرد، زيرا خداوند مي داند اگر اين دو امر انجام گيرد، به تمام واجبات عمل مي شود، خواه آسان باشد يا مشكل .

امر به معروف و نهي از منكر دعوتي است به اسلام همراه با باز گرداندن حقوق ديگران ، و مخالفت با ستمگر، و تقسيم بيت المال و غنائم ، و گرفتن زكات از مكان هاي خود، و پرداخت آن به مستحقان آن است ...»

دليل اين كه خداوند علما و روشنفكران را در قرآن مورد مذمت قرار داده و آن را توبيخ مي كند. سكوت آنها در برابر ظلم و فساد و عدم اجراي تكليف الهي امر به معروف و نهي از منكر است .

و امام حسين (ع) چنانكه قبلاً نيز اشاره شد، علت سكوت آنها را ترس از جان و مال مي داند و اين بر خلاف امر الهي است ، زيرا خداوند فرمود: (و لا تخشوا الناس و اخشون )؛ از مردم نهراسيد از من بترسيد.

چنانكه از امام رضا (ع) روايت شده كه فرمود:

هرگاه امر به معروف و نهي از منكر را ترك كرديد، اشرارتان بر شما مسلط مي شوند و نيكانتان دعا مي كنند، ولي مستجاب نمي شود.

چنانكه در حديث ديگري از امام باقر (ع) آمده است :

«... امر به معروف و نهي از منكر، شيوه انبياء و روش صلحا است و آن فريضه بزرگي است كه با اجراي آن ، تمام فرائض الهي به اجرا در مي آيد. راهها امن و كسب ها حلال مي شود. مظالم به صاحبانش بر مي گردد و زمين آباد و حق از دشمنان گرفته مي شود و امر حكومت تحكيم مي يابد.»