سپاه كوفه ، فتحي را كه بر پيشاني آن داغ ننگ كوفته شده بود، به دست آورد.گرگان گرسنه لشكر ابن سعد به غارت و تاراج خيمه هاي حرم حسين (ع) دست گشودند،حرمت عزيزان رسول خدا را شكستند، پشت و سينه بچه ها و زن هاي مصيبت زده را به كعب نيزه آزردند، با دست تطاول مقنعه از سر و گوشواره از گوش بانوان حرم حسين (ع) و دختر بچگان معصوم و بي پناه كشيدند. فرش و بستر بيمار كربلا را ربودند و آن جسم نازنين تب آلود را بر روي خاك در افكندند، خيمه ها را آتش زدند و ساكنان وحشت زده آن را در دل صحرا پراكندند، هر چه بود غارت كردند، و هر چه ممكن مي شد، توحش و سبعيّت نشان دادند.

غارت خيمه هاي حسيني پس از شهادت آن حضرت قطعي است ؛ زيرا علاوه برتصريح مورخين در كلمات اهل بيت نيز بيان شده است . در كلمات حضرت زينب (س)، فاطمه بنت الحسين در خطبه كوفه ، ام كلثوم در خطبه كوفه ، امام سجاد (ع) درخطبه كوفه .