جميع ائمه نماز اقامه كردند؛ آن گونه كه در زيارت جامعه است . لكن از براي آن حضرت خصوصيتي است در اقامه صلاة ، كه در آن روز چهار قسم نماز به جا مي آورد:

اول - وداع نماز شب ، كه از قوم مهلت خواست آن شب را به جهت آن ؛

دوم - نماز ظهر بود، كه در آن روز به طريق نماز خوف به جاي آورد. به نحو خاصي كه غير از «ذات الرقاع » و «بطن النحله » است و نماز آن حضرت قصر بود، لكن براي بعضي اصحابش «قصر القصر» بود، كه در بين نماز شهيد شدند در پيش روي آن حضرت ؛

سوم - روح صلاة از افعال و اقوال و كيفيات آن ، چنان كه در كتاب صلاة مبين است ؛

چهارم - آن نماز مخصوصي بود، به تكبير و قرائت و قيام و ركوع و سجود و تشهد و سلام مخصوصي . پس احرامش آن وقتي بود كه از روي زين بر زمين افتاد، و قيامش آن بود كه به پا ايستاد، و ركوعش آن بود كه خم خم راه مي رفت و گاهي به رو، مي افتاد؛ و قنوتش دعايي بود كه در آن حال مي خواند: «اللهم متعالي المكان ، عظيم الجبروت ،شديد المحال ، غنياً عن الخلائق ، عريض الكبرياء، قادراً علي ما تشاء، قريب الرحمة صادق الوعد، سابغ النعمة ، حسن البلاء، قريب اذا دعيت ، محيط بما خلقت ، قابل التوبة لمن تاب اليك قادر علي ما اردت ومدرك ما طلبت ، شكور اذا شكرت و ذكور اذا ذكرت ،ادعوك محتاجاً وارغب اليك فقيراً وافزع اليك خائفاً وابكي اليك مكروباً و استعين بك ضعيفاً و اتوكل عليك كافياً، احكم بيننا و بين قومنا فانهم غدونا و خدعونا و خذلونا و غدروا بنا و قتلونا و نحن عترة نبيك وولد حبيبك «صلي الله عليه وآله » الذي اصطفيته بالرسالة و ائتمنته علي وحيك ، فاجعل لنا من امرنا فرجاً ومخرجاً، برحمتك يا ارحم الراحمين ». و سجودش آن وقت بود كه پيشاني مبارك بر خاك نهاد و تشهد و سلامش مفارقت روح مباركش بود از جسد، و بلند شدنش ارتفاع بر سر نيزه بود، و تعقيبش اذكار و آيات سوره كهف بود كه بر سر نيزه تلاوت مي نمود.