عاشورا، نه يك حادثه ، كه يك فرهنگ است ؛ فرهنگي برخاسته از متن اسلام ناب كه نقش حياتي را در استحكام ريشه ها، رويش شاخه ها و رشد بار و برهاي آن ايفا كرد.

نخستين واحد در جنگ سرد، ايجاد هيجان و اولين عامل اصلي تهيه كردن يك ماده قوي و مؤثر است ، بايد ماده اي تهيه شود كه با تبليغ كردن هيجان قلبي مبدل به طوفان گردد. و اين امام حسين (ع) است كه بايد با فداكاري پرشكوه اين ماده را تهيه كند و به دست بازماندگان خويش بسپرد. آن ماده چه بود؟ ماده شهادت ، مظلوميت ،محروميت ، غربت ، عطش ، و اين تنها ماده اي است كه جامعه مرگ زده را تكان مي دهد.براي تهيه اين ماده بايد از مكه به سوي كربلا روان شد.

لذا امام حسين (ع) نقشه ديگري طرح كرد، نقشه اي فوق العاده عالي و بسيار گران . نقشه امام حسين (ع) بر اساسي بود كه دنيا حتي نظير آن را هم به خود نديده است ،تمام عظمتي را كه داستان كربلا به خود گرفته و هر تقديس و تقديمي كه نسبت به آستان مقدس حسيني انجام مي گيرد، همه و همه مولود عظمت و بي نظير بودن اساس آن نقشه است .

كاري كه امام حسين (ع) كرد، شوكي در جامعه اسلامي به وجود آورد كه تا قيام قيامت اثر خود را خواهد داشت . اقدامي كه نمي توان آن را تحريف كرد، نمي شود تفسير غلطي براي آن آورد؛ جز اين كه گروهي عاشق در راه خدا و براي احياي دين ، جان خود را و عزيزانشان را فدا كردند؟ اين گونه بود كه حسين (ع) مصباح الهدي شد و اين شوك جامعه را تكان داد. و اين چراغ فروزاني است كه هرگز خاموش نمي شود. روز عاشورايي كه در صفحه تاريخ اهميت يافت ، روز خلاصي اسلام از چنگال بي رحمانه بني اميه است .عاشورا روز تجديد دولت اسلام است . عاشورا، روزي است كه بزرگ ترين ارواح ، بالاترين نمايش اخلاقي را داد. عاشورا روز گشايش دانشگاه براي تعليم صفات انسانيت و فضايل اخلاقي است . عاشورا روز انقلاب خونين اسلام است كه نام فتح اسلام را با خون بر صفحه تاريخ طبيعت نوشته است .

در اين انتخاب صحيح ، آن گاه كه لشگر نور و ظلمت در مقابل يك ديگر قرارگرفتند، فرشتگان از حضرت رخصت طلبيدند تا او را در پيروزي بر دشمن كمك كنند. اما امام (ع) بين پيروزي و لقاء الله، ديدار پروردگارشان را برگزيد.



شاها! من ار به عرش رسانم سرير فضل

مملوك اين جنابم و محتاج اين درم



گر بر كنم دل از تو و بردارم از تو مهر

اين مهر بركه افكنم ؟ اين دل كجا برم ؟